Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Duo Reges: constructio interrete. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Id mihi magnum videtur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quorum altera prosunt, nocent altera. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Optime, inquam.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Satis est ad hoc responsum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

An tu me de L. Facillimum id quidem est, inquam. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Certe non potest. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Minime vero, inquit ille, consentit.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quid iudicant sensus? Si enim ad populum me vocas, eum. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Dici enim nihil potest verius. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ratio quidem vestra sic cogit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid enim possumus hoc agere divinius? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Non laboro, inquit, de nomine. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?